odgłos — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. odgłossie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dźwięk wydawany przez coś lub związany z jakąś czynnością : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odgłos burzy. Odgłosy bójki. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odgłos — m IV, D. u; Ms. odgłossie; lm M. y «dźwięk towarzyszący czemuś, jakiejś czynności; brzmienie, echo czegoś» Odgłos kroków, motoru, pociągu. Odgłosy dnia, nocy, ulicy. Odgłos pioruna. Odgłosy dział, bębnów, trąb. ∆ med. Odgłos opukowy «dźwięk, jaki … Słownik języka polskiego
cha — «odgłos śmiechu; wyraz, zwykle powtarzany, oznaczający wybuch śmiechu» Wybuchnąć śmiechem: cha, cha, cha! … Słownik języka polskiego
buch — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyraz naśladujący tępy, krótko brzmiący, głośny odgłos o ciemnej barwie, powstający np. przy wystrzale, wybuchu, uderzeniu pioruna, gwałtownym upadku… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pstrykać — ndk I, pstrykaćam, pstrykaćasz, pstrykaćają, pstrykaćaj, pstrykaćał, pstrykaćany pstryknąć dk Va, pstrykaćnę, pstrykaćniesz, pstrykaćnij, pstrykaćnął, pstrykaćnęła, pstrykaćnęli, pstrykaćnięty, pstrykaćnąwszy 1. «wywoływać charakterystyczny… … Słownik języka polskiego
chlust — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. chlustchluście {{/stl 8}}{{stl 7}} czynność i odgłos gwałtownego rozlania (się) na coś, przemieszczenia się w powietrzu i uderzenia o jakąś przeszkodę znacznej ilości wody, czegoś płynnego; chluśnięcie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tętnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, tętnićni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o kopytach, nogach uderzających o ziemię w biegu: powodować stłumiony, głuchy, rytmiczny odgłos; odzywać się tętentem : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chlast — «wyraz, zwykle powtórzony, naśladujący odgłos powstający przy chlaśnięciu, uderzeniu, uderzenie, przy którym powstaje taki odgłos» Wylać wodę na ścieżkę: chlast! Matka chlast urwisa po karku … Słownik języka polskiego
chlupać — ndk IX, chlupaćpię, chlupaćpiesz, chlup, chlupaćał chlupnąć dk Va, chlupaćnę, chlupaćniesz, chlupaćnij, chlupaćnął, chlupaćnęła, chlupaćnęli, chlupaćnąwszy 1. «o cieczy, substancji płynnej: przelewać się, wydając charakterystyczny odgłos;… … Słownik języka polskiego
chlust — m IV, D. u, Ms. chlustuście; lm M. y 1. «gwałtowne wylanie, rozlanie płynu, uderzenie płynu o jakąś zaporę itp.; odgłos spowodowany takim uderzeniem» Morze uderzało chlustami o piasek. 2. ndm «wyraz naśladujący odgłos gwałtownego wylania,… … Słownik języka polskiego
chrupać — ndk IX, chrupaćpię, chrupaćpiesz, chrup, chrupaćał, chrupaćany chrupnąć dk Va, chrupaćnie, chrupaćnął, chrupaćnęła, chrupaćnąwszy 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, łamaniu, kruszeniu (się) czegoś; trzeszczeć» Lód, śnieg chrupie … Słownik języka polskiego
